vita moderna

kisses, tears & psychodramas

7.10.11

το γκότζι μπέρι

Δυο-τρία μαγαζιά στη λεωφόρο αλλάζουν χέρια συνεχώς. Μετατρέπονται διαδοχικά σε φούρνο, είδη δώρων, τράπεζα, κρεοπωλείο, μπαρ, ζαχαροπλαστείο. Βουνά γυψοσανίδας, γκάπα-γκούπα, νέα μπάζα πάνω στα παλιά, άλλη διακόσμηση, εκαίνια, μπαλόνια. Και ξανά. Αν δεν πρόκειται για τοπική αρχαία κατάρα, τείνω να πιστέψω ότι περνάμε κάποιου είδους κρίση. Περίεργο.



-Πολύ όμορφο, καλές δουλειές να έχετε. Πού είναι το προσωπικό;
-Δεν νομίζω πως χρειάζονται επαγγελματίες ανάμεσά μας. Στην υγειά σας.


*


Ήταν ένας γλυκός Σεπτέμβρης. Ήπιος, μελαγχολικός, ωραίος. Και η θάλασσα ακόμα ζεστή όπως μου είπαν, προσωπικά δεν κατάφερα να συντονιστώ με τις χαρές της εποχής, μελετούσα τα σενάρια της πτώχευσης. Χάνω το μυαλό μου, το καταλαβαίνω, δυο χρόνια τώρα δεν υπάρχει βιβλίο, παράσταση, ταινία ικανή να σταθεί απέναντι στην υπερπαραγωγή των ημερών και να αντέξει: σασπένς έχει, νεκρούς έχει (θες τριάντα χιλιάδες αφεντικό; θες εκατό;) εξωτερικά σε Αργεντινή, Ρουμανία, Ινδία έχει, και το σεξ, όπως σε κάθε σοβαρό έπος, υπονοείται πικρό και ατελέσφορο. Βεβαίως κάθε εναλλακτική εξιστόρηση κρίνεται ανεπίκαιρη, ανεπαρκής. Αναρωτιέμαι αν γίνεται να τους μηνύσουμε για απόσπαση προσοχής από τα ουσιώδη- με την κυριαρχία της μιας αφήγησης (του ενός συγγράματος, γιου νόου) έχει κοπάσει πια και ο νεοταξικός μηδενισμός μέσα μας, χάνουμε την ταυτότητά μας. (καταλήξαμε διαλεχτικοί υλισταί στα γεράματα.)

Διάβαζα προχτές κάποιο από τα εκατοντάδες άρθρα με συντεταγμένες και κουρέματα (η νεότερη ιστορία μιας χώρας, ιδού: από την κουρά προβάτων στην κουρά ομολόγων), διάβαζα και σκεφτόμουν πως αυτή η ανανέωση του λεξιλογίου δημιούργησε ειδικούς της ενημέρωσης. Πώς διάολο οικειοποιούνται την ορολογία αμέσως, ξέρουν τι σημαίνει, αναλύουν τις επιπτώσεις μια χαρά. Στην ίδια θέση, χάζευα αφηρημένος την ίδια γραμμή, φύσαγε κι ο μπάτης στο μπαλκόνι κάπως ενοχλητικά σκορπίζοντας γαστρονόμους-μαγκαζίνα, δεν καταλάβαινα τίποτα- αναρωτιόμουν αν στο χωριό υπάρχουν συγγενείς με καλλιεργήσιμα κτήματα, σε τι έδαφος φυτρώνουν οι πατάτες, τέτοια. Δεν υπάρχουν και πολλοί στη γύρα που καταλαβαίνουν για να ρωτήσεις, κοιταζόμαστε στα μάτια και όλο λέμε δεν κατάλαβα, ξέρεις εσύ τελικά πόσα θα πληρώσουμε, ούτε εγώ κατάλαβα. Στο τέλος μόνο οι τροϊκανοί με τα ωραία σακάκια τους μου εντυπώθηκαν, αυτά τα στενόμακρα παλληκάρια που περπατάνε αμίλητα με μεγάλες δρασκελιές. Φαίνονται διαρκώς απασχολημένοι- δεν μας μιλάνε γιατί είμαστε καραγκιόζηδες. Ούτε στοιχεία βρίσκουν να δουλέψουν σαν άνθρωποι, άχρηστοι σε όλα μας, ενδέχεται κάάάτι από την παλιά φιλοξενία μας να διασώζεται στο να σας φτιάξουμε ένα φραπεδάκι, φιλοξενία αλλοιωμένη πια, όχι πηγαία, όχι όπως σε Κάζαντζάκις. Είμαστε απρόθυμοι να σωθούμε, είναι φανερό. Εκείνοι όμως, αδέκαστοι και αμίλητοι πίνουν μεταλλικό νερό και υπολογίζουν τη σωτηρία: Είκοσι φορές το δεκαπέντε, έντεκα κι επτά δεκαοχτώ. Όλα είν’ εντάξει, δεν έχω λάθος, μα ας τα ξαναδώ.

*



Κατάλαβε το Βήμα ότι η δεκαετία του '40 είναι μπροστά μας και ξέθαψε τον Τσελεμεντέ. Κατ’ αρχάς να πούμε πως η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει όλα τα είδη των καναπέ. Καναπέ με σαρδέλα, καναπέ μοσκοβίτ, καναπέ αρλεκέν, καναπέ ναπολιτέν, καναπέ αμπάσαντερ, καναπέ μέριλαντ, καναπέ παριζιέν, καναπέ μόντε κάρλο, καναπέ ιβανόε, καναπέ μοντέρν, καναπέ ντιαμπλοτέν, καναπέ μπακαρά καθώς και δεκάδες άλλα είδη καναπέ. Όποιος ενδιαφέρεται, αποστέλλω τον καναπέ της αρεσκείας του στο πι και φι.
Σελ. 8 : «Ο στολισμός του τραπεζιού με άνθη είναι καθαρά προσωπικό ζήτημα της οικοδέσποινας. Μπορεί να τοποθετήσει γιρλάντες με μικροάνθη ή χαμηλά ανθοδοχεία με λουλούδια και να συμπληρώσει τον στολισμό με κηροπήγια και κεριά τα οποία απαραιτήτως πρέπει να ανάβουν κατά την ώρα του γεύματος. Καθρέφτες συνδυασμένοι με κρυφές λάμπες καλό είναι να αποφεύγονται και να χρησιμοποιηθεί ένα ωραίο κρύσταλλο ή ασημικό με φρούτα.» (κηροπήγια, κεριά, άνθη: ήταν ωραίος ο μακαρίτης)

*


Εν τω μεταξύ μίλαγα με τον φίλο μου Άρη ο οποίος δηλώνει ανέλπιστα ευτυχής. Εγώ την πέρασα νωρίς την κρίση, μου λέει, τώρα είμαι μια χαρά. Αγόρασε τέσσερα πακέτα ρύζι, φύτεψε μαρούλια στον κήπο και σκέφτεται να βάλει γκότζι μπέρι. Αν πιάσει το γκότζι μπέρι, θα σωθεί όλη η παρέα μας. Ήδη ανέβασε τα μαρούλια του στο fb και έχει δεκαέξι λάικ. Κι ένα το δικό μου, δεκαεπτά.

*





Εγκλωβίστηκα τελευταία σε ατέλειωτο σύρε κι έλα στην εφορία. Ευτυχώς το πρωί ακούς ακόμα τα πουλιά στα δέντρα, τα καροτσάκια της λαϊκής και όσα καθησυχαστικά θυμίζουν εποχές μακάριες, αιώνιες, πολύ πριν από την Καταιγίδα. Σ’ αυτές τις διαδρομές της εβδομάδας συναντούσα τις φυλές του πρωινού: πιτσιρίκια, μαμάδες κι αυτούς τους αόρατους ηλικιωμένους άντρες: καθαρούς και σιδερωμένους (η σύζυγος; η κόρη;) με τα λεπτά γκρίζα μπουφάν τους και εκείνο το γαλάζιο πουκαμισάκι, στην πρωινή τους αποστολή στον φούρνο- καμιά φορά, αν διασταυρωθείτε απότομα, ίσως να διακρίνεις μια υποψία άνοιας στο βλέμμα. [Η απόσυρση: ασταθή μικρά βήματα, τρεμάμενα χέρια (που κρατάνε το τυλιγμένο ψωμί)· είναι αστείο αλλά κατά βάση, πιστεύουμε πως για μας θα είναι διαφορετικά.] Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, αυτοί οι γονείς, οι γονείς μας, έφτασε ο καιρός να καταλάβουν πως τελείωσε το πάρτι, για όλα έφταιξε το στραβό τους το κεφάλι και ότι αυτοί έχτισαν το φαύλο οικοδόμημα, το σάπιο κράτος, το τέρας του δημόσιου τομέα. Ναι, αυτοί, συνένοχοι και συνεργοί, σαρξ εκ της σαρκός του στρεβλού συστήματος, μεγαλομέτοχοι της κουλτούρας της μεταπολίτευσης: προλαβαίνουν να μετανοήσουν πριν μεταλάβουν με ένα από τα χρυσά κουτάλια με τα οποία τρώγανε τόσα χρόνια.

*


Προσωπική δήλωση του Andrej Hunko, μέλος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής του κόμματος DIE LINKE στις 29/09/2011 ενώπιον της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής:


"Ιδιαίτερη ντροπή αισθάνθηκα διαβάζοντας την επιστολή του Έλληνα Προέδρου της Βουλής, η οποία κοινοποιήθηκε σε όλους μας προχθές. Ζητεί την αναγνώριση και την εκτίμησή μας για τις περικοπές στον κοινωνικό τομέα, τις οποίες και απαριθμεί λεπτομερώς: περικοπές συντάξεων, περικοπές στον δημόσιο τομέα κ.ο.κ. Γνωρίζετε τον κατάλογο. Δεν μπορώ να εκφράσω εκτίμηση απέναντι σε μια τέτοια πολιτική.

Ούτε να ανταποκριθώ μπορώ σε αυτήν την πολιτική. Το αντίθετο: η υλοποίηση αυτού του προγράμματος δεν εκφράζει ούτε το άτομό μου, ούτε την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος της Αριστεράς - Die Linke. Αντίθετα αναγνωρίζω και εκτιμώ τη αντίσταση που προβάλλει ο ελληνικός λαός ενάντια στην κοινωνική βαρβαρότητα που εκδηλώνεται στην χώρα του και ενάντια στην οικονομική ανοησία."

από τον talos.


*


Μην απελπίζεσαι μωρέ, θα τα καταφέρουμε, όλα τα συνηθίζει ο άνθρωπος. Εδώ συνήθισα να ζω χωρίς εσένα. Of course I do. ( Except when …)

*


Υ.Γ. Μα τι είναι επιτέλους αυτοί οι καθρέφτες οι συνδυασμένοι με κρυφές λάμπες;

23 Comments:

At 6:34 PM, Blogger Elias said...

Ε, α στο διάολο, χθες βράδυ έτρωγα! Το αναγνώρισα στη δεύτερη φωτογραφία! Είχε ένας φίλος γενέθλια και μας έκανε τραπέζι. "Τι είναι αυτό, ρε παιδιά;" ρώτησα, "κινέζικο βότανο", μου απάντησαν. Ήταν μαγειρεμένο με ξινό χυμό, κάπως σαν τουρσί, κι ολόκληρα σκόρδα. Καθόλου κακό, καθόλου μα καθόλου. Μου είπαν και τ' όνομά του στα κινέζικα, δεν το θυμάμαι τώρα, όχι όμως "γκότζι μπέρι", τίποτα τέτοιο.

 
At 6:39 PM, Blogger thas said...

Το άνοιξες, τι λέω, σόρι, αφηρημένος.

 
At 7:28 PM, Blogger Τσαλαπετεινός said...

Λάμπα μπροστά σε καθρέφτη, διπλάσιο το φως. Πολλές λάμπες μπροστά σε καθρέφτες, φωταψία. Για το υστερόγραφο. ;-)

 
At 7:54 PM, Blogger arcades said...

α δηλαδή αν βάλουμε καθρέφτες σε κατάλληλες γωνίες μπορεί να φωτίσουμε ολόκληρη πόλη με μια λάμπα ε;

 
At 8:06 PM, Blogger Ιω said...

Ο φημισμένος Li Qing Yuen, που έζησε μέχρι την ηλικία των 252 ετών (1678-1930), κατανάλωνε Goji Berries καθημερινά

με το γκότζι μπέρι θα προλάβουμε να ξεχρεώσουμε πριν πεθάνουμε...

 
At 2:20 AM, Blogger Μαίρη Καιρίδη said...

τι ωραίος ο chet o baker. τι ωραίος κι εσείς.

 
At 2:36 PM, Blogger thas said...

Elias σήμερα πώς νιώθεις; Άρχισε η αντιγήρανση;

Τσαλαπετεινέ και arcades. Μισό λεπτό. Εδώ μιλάμε για στολισμό τραπεζιού και ξαφνικά εισάγονται οι καθρέφτες και οι κρυφές λάμπες. Σε αντικατάστασή τους προτείνει ένα κρύσταλλο ή μια φρουτιέρα. Δεν βγάζω νόημα, ειλικρινά. Οι κρυφές λάμπες τι είναι; Πού κρύβονται; Κι αν κρύβονται, πώς αντανακλούν στους καθρέφτες; Πώς αντικαθιστάς λάμπες με φρουτιέρες; Είναι πολλά τα ερωτήματα και ο καιρός γαρ εγγύς. (γεια σας παίδες)

Ιώ, πράγματι, πρέπει να αναγορευτεί σε καρπό εθνικής σημασίας. Θενξ για την επίσκεψη!

Γεια σου mary! Ευχαριστούμε, χαιρετισμούς και φιλιά, καλά να περνάτε εκεί στα ξένα και να μην ξεχνάτε τα σκλαβωμένα ελληνόπουλα.

 
At 6:12 PM, Blogger Elias said...

Νιώθω πάουερ, μιλάμε! Προχθές ήμουν φτωχός, κουρασμένος, σκυφτός ανθρωπάκος (των ταπεινών και των άλλων πουλιών φιλαράκος), σήμερα όμως συνομιλώ με τον Φ. Ρέσλερ τη γλώσσα της ανάπτυξης!

Χέρι-χέρι με τον Καρατζ... με το γκότζι μπέρι!

 
At 6:22 PM, Blogger Elias said...

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι και πιπέρι
Κι έβγαζ’ η γης το πρώτο της κυκλάμινο
Τώρα φυτεύουν οι Κινέζοι γκότζι μπέρι
Παραγωγή κι απόσβεση σ’ ένα εξάμηνο.

 
At 7:56 PM, Blogger thas said...

Να πληροφορήσουμε εδώ τους φίλους αναγνώστες πως το γκότζι μπέρι ΔΕΝ ευθύνεται KAI για την εμπνευσμένη στιχουργική και πως ο σύντροφος Elias επιδίδεται στη θαυμάσια αυτή ενασχόληση από την εποχή που ο φημισμένος Li Qing Yuen, με κοντά παντελόνια, έπαιζε πεντόβολα στη σκιά του μεγάλου φυτού, οι καρποί του οποίου παρέμεναν μαλακοί και κολλώδεις όπως οι σταφίδες.

 
At 1:52 AM, Blogger Rodia said...

γκότζι μπέρι γκότζι μπέρι
έρχεται καλό χαμπέρι
κούρεμα απο μπαρμπέρη!

Τα 4 πακέτα ρύζι για φύτεμα τα ψώνισαν οι φίλοι ή για πιλάφι;

Σχετικα με τις κρυφές λάμπες, φαντάσου το φωτισμό της ορχήστρας μπροστά απο τη σκηνή όπου παίζεται μια όπερα, κάπως έτσι...
Κρυμένες, δεν στραβώνουν το θεατή αλλά φωτίζουν τον καθρέφτη ώστε να αντανακλά το φως τους. Με τις φρουτιέρες δεν μπορώ να υποθέσω πώς συνδυάζεται η φάση, μήπως τις εννοεί κρεμαστές στον τοίχο; :Ρ

Οπως μπορείς να καταλάβεις απο τα γραφθέντα, η αντιγήρανση είναι στα πάνω της και το γκοτζι μπέρι αχρείαστο! :)

 
At 1:57 AM, Blogger Rodia said...

Κατι ακομα: το γκότζι μπέρι μου θύμισε το αρχαίο τραγουδακι "Χάτζη Mπάμπα"

 
At 2:12 AM, Blogger Rodia said...

Συγγνώμη που επανερχομαι, φταιει η αντιγηρανση: Το άσμα που ψάχνω δεν το βρηκα, αλλά πέτυχα το παραπλήσιο http://youtu.be/DSXVt-B8dPw
(υπαρχει ενα ομότιτλο, που ηταν σουξέ με αγγλοφωνο συγκροτημα)

 
At 2:40 AM, Blogger Rodia said...

Συνταγμα-Ομονοια μεσω Λαμίας: Nat King Cole Hajji Baba (Persian Lament)

 
At 12:50 PM, Blogger ellinida said...

σκέτη απόλαυση να σε διαβάζει κανείς, μην ξανασταματήσεις να γράφεις
καλημέρα

 
At 12:38 AM, Blogger thas said...

Θενξ Ροδιά μου, όλα ωραία...και το πρώτο λινκ παρά τον τίτλο του είναι κι αυτό χατζημπάμπα. Αλλά τι να πω, παγώνει το χαμόγελο με όσα συμβαίνουν- απόψε διάβασα και τα συγκλονιστικά σημειώματα της κουρούναςκαι της τύπος νυχτερνινός και μου κόπηκε ο βήχας. :-(

Ευχαριστώ πολύ ellinida, καλημέρα- καλησπέρα, φιλιά.

 
At 2:55 AM, Blogger Rodia said...

Τα διαβασα επισης, καλέ μου Θας, είναι συγκλονιστικές μαρτυρίες. Στοιχηματιζω οτι πάρα πολλοί απο μας μπορεί και νά'χουμε να γραψουμε εξισου -αν οχι χειροτερα- πραγματα που συμβαινουν σε μας και τον περίγυρό μας, αλλά δεν τολμούμε να μαυρίζουμε τις ψυχές του κόσμου που διαβάζει και περιμένει κάποια ελπίδα.

Ακουσα πριν απο λιγες ωρες τον Παντελή Βουλγαρη να λέει (ΝΕΤ, εκπομπή της Ελλης Στάη NETWEEK, β' μερος) «Ολοι στο δρόμο! αυτή ειναι η μονη ελπιδα» και αναθάρρησα. Φαντασου τη μερα που θα βγούμε όλοι σε όλους τους δρόμους ολόκληρης της χωρας.

 
At 8:20 AM, Blogger thas said...

Πάντως το ζήτημα είναι αυτό: δεν νοείται προσωπική εξασφάλιση (πόσο μάλλον χαρά, ευτυχία) σε βομβαρδισμένο σκηνικό, σε σκηνικό πολέμου. Ακόμα κι εμείς να είμαστε καλά προσώρας, που δεν είμαστε, δεν είναι καλά οι άλλοι- ήγουν, μηδέν εις το πηλίκον.

 
At 2:41 PM, Anonymous Anonymous said...

Εμενα αυτο με σκοτωσε

Μην απελπίζεσαι μωρέ, θα τα καταφέρουμε, όλα τα συνηθίζει ο άνθρωπος. Εδώ συνήθισα να ζω χωρίς εσένα. Of course I do.

 
At 1:45 PM, Anonymous karagiozaki said...

Ναι θα τα καταφέρουμε... Of course you do. Good for you. :)

 
At 12:21 AM, Blogger 0comments said...

Γειά!

 
At 6:08 PM, Blogger Νίκος Κιτωνάκης said...

Ωραίες σκέψεις.

 
At 12:44 PM, Blogger thas said...

Καθυστερημένοι χαιρετισμοί:

γεια σου ανώνυμε , θενξ για το σχόλιο.

γεια σου karagiozaki. Φυσικά θα τα καταφέρουμε, εδώ φάγαμε το βόδι, μας μένουν τα υπόλοιπα είκοσι χρονάκια τα οποία θα περάσουν τσάκα-τσάκα.

γεια σου βρε 0comments - πολύ χαίρομαι που σε βλέπω στη γύρα. Σου γράφω ακούγοντας τον Βyrne που ανέβασες. Ωραίος!

γεια σου πιγκουίνε και σ' ευχαριστώ για την καλή σου την κουβέντα.

 

Post a Comment

<< Home